Nie mam glowy do gier ktore wymagaja logicznego myslenia. Jedna z nich jest niewatpliwie gra w szachy.
Cisza, precyzja, strategia...szach i mat w x ruchach.
Walka dobra ze zlem, sprawiedliwych i neisprawiedliwych, bialych i czarnych pionkow.
Kanadyjski rezyser Eric Tessier w roku 2oo9 stworzyl bardzo dobry dramat psychologiczny z motywem intelektualnej manipulacji i prania mozgu.
"5051 Rue des Ormes" przedstawia hisorie mlodego studenta Yannicka, ktory przypadkowo trafia do zlego domu i widzi zle rzeczy. Zdanie "nic nie widzialem i nic nikomu nie powiem" jest malo wiarygodne, dlatego tez chlopak zostaje na sile przetrzymywany w dusznym pokoju bez okien.
Oprawcy to niby na pozor normalna rodzina Beaulieu - zastraszona matka, uposledzona corka a po drugej stronie starsza corka wpatrzona w ojca jak w obrazek, taksowkarz, mistrz w szachy, psychopata.
Po kilku tygodniach bez slidnego pozywienia, siwezego powietrza oraz naturalnego swiatla Yannick zaczyna miewac halucynacje, jets torturowany. Za co?
Glowa rodziny ma obsesje na punkcie szachow, student natomiast nie jest w niej orlem, jest czesto nazywany nieudacznikiem co na dluzsza mete bywa meczace. A wszystko tylko dlatego ze byl w zlym miejscu o zlym czasie.
Po kilku miesiacach przetrzymywana dostaje propozycje; zagraj ze mna w szachy a jak wygrasz to mozesz odejsc w spokoju. Pobozne zyczenie, no ale czemu by nie sprobowac.
Jednak gra na zwyklych drewnianych szachach bywa jako tako 'latwiejsza' od takich 'trupich' szachow. W kazdym badzrazie Yannick dostaje takiej samej obsesji na punkcie tej gry jak jego oprawca, nawet po uwolnieniu gra i obmysla strategie jak by go tu pokonac.
Przemoc psychiczna jest o wiele bardziej straszniejsza i brutalniejsza anizeli fizyczna. Obrazy, wyswiska pozostaja w glowie na dlugo, dluzej niz siniaki na ciele. Obsesja, psychoza - z kwiatka na kwiatek.
Walka dobra ze zlem pozostaje nadal nierozstrzygnięta.
Flm godny uwagi i przemyslen.