Moniss in the jungle of (pop)culture

Spooner (2oo9)
5/10

"Herman w dniu swoich trzydziestych urodzin otrzymuje nakaz natychmiastowej eksmisji z rodzinnego domu. Załamany mężczyzna spotyka jednak tego samego dnia Rose, w której zakochuje się bez pamięci. Droga do szczęścia okazuje się jednak trudna."
"Chory policjant-narkoman, manipulując wszystkimi dookoła, toruje sobie drogę do awansu, dzięki któremu może odzyskać również żonę i córkę."

Brytyjczyków cenię za ich humor, siadając do filmu J.S. Baird'a miałam pewne oczekiwania co do ciekawie opisanej mało znanej produkcji.
Bruce Robertson daje się poznać jako ten zły glina, który otaczającą go rzeczywistość stara się naginać na swoją korzyść.Na początku główny bohater wydaje się pozbawiony jakichkolwiek emocji prócz gniewu, jednak wraz z biegiem akcji da się oswoić, choć nie każdy może podzielić moje zdanie.

Ciekawy dramat z całym zasobem zbereźnych żartów i całą masą wulgaryzmów, dla osób sarkastycznych seans z Filth może okazać się udanym.
" Russell (Christian Bale) oraz jego młodszy brat, Rodney (Casey Affleck), mieszkają w pogrążonym w kryzysie Pasie Rdzy w Stanach Zjednoczonych. Zawsze marzyli o wyrwaniu się z prowincji i znalezieniu godniejszego życia. Niestety za sprawą okrutnego losu Russell trafia do więzienia. W tym samym czasie Rodney dołącza do jednej z najbardziej niebezpiecznych i bezwzględnych organizacji przestępczych Zachodu. Kiedy Russell zostaje zwolniony z kryminału, musi wybierać - albo własna wolność, albo poszukiwanie sprawiedliwości dla brata."

Dopiero przy tej produkcji zauważyłam że lovelas Ben Affleck ma brata, który również jest całkiem całkiem.... utalentowany, choć rola narwanego braciszka była dosyć skromna. Natomiast Bale jak zwykle wykazał się kunsztem aktorskim na wysokim poziomie, zdecydowanie wolę go oglądać w niezależnych produkcjach grającego nieco zamkniętego w sobie milczka, choć w jakim tytule poza American Psycho zagrał osobę ekstrawertyczną?

Akcja Out of the furnance toczy się naprawdę leniwie, momentami wręcz korciło mnie żeby się zdrzemnąć, ale dzielnie wytrwałam do końca.

Pomiędzy wbijaniem sobie materiału do głowy i zapamiętywaniem danych obrazów, mój mózg woła o lekkie ogłupienie, takie na ok 80minut i przypadkiem natknęłam się na to:


Niestety po sukcesie Strasznego Filmu parodie filmowe spuszczają poprzeczkę coraz niżej i niżej, a żarty bawią bardziej swoją głupotą niż błyskotliwością ( choć prawdobodobnie twórcom Starving games to słowo jest obce). Ale czego to się nie ogląda w obliczy zbliżającej się katastrofy....



Z innej beczki: oglądnęłam ekranizację bestsellera M. Zusaka - Złodziejkę książek (2013).
 Jednym słowem C U D E Ń K O .
Literackiego pierwowzoru nadal nie dorwałam więc nie wiem jakie sceny zostały zachowane a jakie zmienione, ale tak czy inaczej jest to film warty uwagi ;)

W zeszłym tygodniu wybrałam się na koncert francuskiej grupy La Femme, był to czysto spontaniczny wypad w stylu "wyszłabym gdzieś ale nie wiem gdzie", który okazał się sporym sukcesem, a sam koncert mimo słabej organizacji miał swój czar.
Nie znam się zbyt dobrze na muzyce więc nawet nie wiem jak ich sklasyfikować, powiem tylko że dźwięki Paryskiej grupy są dobre i do tańca i do różańca, a od wokalistki nie można spuścić oczu.
Charyzmatyczna grupa - charyzmatyczna muzyka.

Enjoy ;)


PS. wiem że dawno mnie tu nie było i was z całego serca za to przepraszam. Mój urlop dziekańśki się skończył i mam teraz sporo rzeczy na głowie i nie zawsze jestem w stanie się ze wszystkim wyrobić. Ale niedługo po nieszczęsnej sesji będę miała ferie więc i więcej czasu i na filmy i na pisanie.