Moniss in the jungle of (pop)culture

Złodziej w hotelu (1955)
9/10

"Wytrawny złodziej, którego specjalnością były niegdyś wspinaczki po fasadach domów, John Robie (Cary Grant) - pseudonim "Kot", przebywa obecnie na "przestępczej emeryturze" i mieszka na Lazurowym Wybrzeżu. Jego spokój zakłócają jedynie powtarzające się w mediach doniesienia o włamaniach, dokonywanych w typowym dla niego stylu. Wszelkie podejrzenia policji nieuchronnie padają na Robiego. W tej sytuacji były złodziej wszczyna prywatne śledztwo, którego celem jest schwytanie prawdziwego przestępcy. Podczas dochodzenia John odkrywa, kim jest oszust i na dodatek nawiązuje romans z pewną, bardzo atrakcyjną damą."

Dwójka moich ulubionych aktorów z  tego okresu plus jeden z ulubionych reżyserów równa się dla mnie cudeńko. Właśnie dlatego warto szperać w starociach na własną rękę ;)

Gilda (1946)
9/10

"Johnny Farrell (Glenn Ford) zaczyna pracować dla Ballina Mundsona (George MacReady), właściciela nielegalnej szulerni w Buenos Aires. Niebawem staje się prawą ręką Mundsona i wszystko dobrze mu się układa, aż do chwili, gdy Mundson wraca z podróży z nową żoną, Gildą (Rita Hayworth), kobietą dobrze znaną Farrellowi. Mundson, nieświadomy, że tych dwoje kiedyś łączyła miłość, powierza Johnny'emu funkcję strażnika cnoty żony. Przepojona nienawiścią Gilda chwyta się każdej sztuczki, by wzbudzić w Farrellu zazdrość, lęk i wrogość. Mężczyzna czeka na okazję, by wyrównać rachunki. "

Cudeńko ♥
"Paryż. Michel (Martin LaSalle) robi pierwsze kroki w fachu kieszonkowca. Zostaje złapany i aresztowany. Gdy wychodzi z więzienia, waha się, czy powinien kontynuować karierę złodzieja. Gdyby tylko chciał, dostałby uczciwą pracę. Chłopak uważa się jednak za osobę wyjątkową i sądzi, że ma prawo do okradania innych ludzi. Kiedy umiera jego chora matka, Michel zaczyna doskonalić swoje umiejętności pod okiem mistrza kieszonkowców. Jego poczynania śledzi w tym czasie pewien komisarz policji."

Klimatyczny francuski dramat/ kryminał, spodoba się koneserom, to na pewno, ale trzeba przyznać że to dosyć specyficzna produkcja.

Kobieta w oknie (1944)
7/10

"Profesor psychologii, Richard Wanley (Edward G. Robinson) jest zauroczony piękną kobietą z obrazu umieszczonego w oknie kawiarni. Pewnego wieczoru przyglądając się obrazowi zostaje zagadnięty przez widniejącą na nim femme fatale. Profesor Wanley zaintrygowany tym nieoczekiwanym spotkaniem daje się zaprosić Alice (Joan Bennett) do jej mieszkania, nie zdając sobie sprawy, że wkracza na niebezpieczną drogę przestępstwa."

30 sekund nad Tokio (1944)
6/10

"Film oparto na kanwie prawdziwych wydarzeń z 1942 roku, kiedy to po zbombardowaniu Pearl Harbor przez Japończyków Ameryka rozpoczyna odwet, wysyłając misję bombowców. Po raz pierwszy w historii wielkie bombowce startowały z lotniskowców, na których pokład nie mogły już wrócić. Z braku nowoczesnych technik tankowania w locie, po zrzuceniu bomb, piloci byli zmuszeni do lądowania w okupowanych Chinach, a członkom eskadry nie pozostawało nic innego, jak próbować przetrwać na terenie wroga. Film opowiada historię jednego z uczestników tej niebezpiecznej misji, Teda Lawsona (Van Johnson)."

Jak na zdobywcę Oscara za efekty specjalne w roku 1945 jest to baaaaaaaaaardzo mało popularna produkcja M. LeRoy'a twórcy ( a raczej jednego z..) Czarnoksiężnika z krainy Oz '39, filmu mojego dzieciństwa.Jak tak dalej będę szperać to być może w przyszłym miesiącu podkuszę się o notkę poświęconą jego twórczości.

Viridiana (1961)
9/10

"Viridiana przed złożeniem ślubów zakonnych zostaje wysłana przez Matkę Przełożoną do domu swego jedynego krewnego, wuja Don Jaime. Dziewczyna przypomina bardzo wujowi jego zmarłą żonę i Don Jaime postanawia się z nią ożenić, nie zważając na łączące ich więzy krwi i niechęć dziewczyny... Olśniewająca wizualnie, barokowa Viridiana to kolejny atak Bunuela na fałszywą moralność burżuazyjną, pozornie bazującą na takich kanonach, jak religia, ojczyzna, rodzina, kultura, ale w życiu im zaprzeczającą. Premiera filmu na festiwalu w Cannes przyniosła mu Złotą Palmę, wywołując jednocześnie wielki skandal. Po ataku L'Osservatore Romano, oburzonego bluźnierstwem dzieła Bunuela, nastąpiła gwałtowna reakcja w Hiszpanii, która była jego oficjalnym producentem. Zdymisjonowano odpowiedzialnych za dopuszczenie do produkcji urzędników i wprowadzono nie tylko zakaz rozpowszechniania, ale nawet wzmianek w prasie zarówno o filmie, jak i jego twórcy. Wszędzie poza Hiszpanią Viridiana przyjęta została z entuzjazmem, krytycy uznali ją za jedno z najdoskonalszych dzieł Bunuela." (Filmoteka Narodowa)

Jedno z najlepszych dzieł hiszpańskiego reżysera, które warto, a nawet trzeba poznać.


Niagara (1953)
6/10

"W niewielkim motelu położonym po kanadyjskiej stronie Niagary mieszkają małżeństwo Rose i George Loomisowie. On, mocno znerwicowany, żyje w napięciu. Ona, zmysłowa blondynka swoją urodą i stylem bycia prowokuje mężczyzn. George wie, że jego piękna żona ma kochanka, lecz darząc ją uczuciem, nie chce pozwolić jej odejść. Nie wie, że Rose i jej przyjaciel Patrick chcą go zamordować. Planują zwabić go nad wodospad i zepchnąć w rwące strumienie wody"

MM w innej odsłonie, pokazuje że naprawdę ma talent aktorski wcielając się w femme fatale, którą spotyka tragiczny koniec i to właśnie ona trzyma całą fabułę Niagary w ryzach. Film niezbyt wysokich lotów, gdzie niektóre sceny są aż za nadto naciągane a pewne kwestie kompletnie ignorowane. Warto jednak się z tym mniej znaną produkcją zapoznać, zwłaszcza jeżeli ktoś chce zobaczyć amerykański symbol seksu w nieco innej odsłonie, ale zawsze z idealnym makijażem.

Dziennik wiejskiego proboszcza (1951)
5/10

"Młody, chory duchowny przyjeżdża na wieś w północnej Francji - do swojej pierwszej parafii. Nie potrafi jednak nawiązać kontaktu z okolicznymi mieszkańcami - nikt tak naprawdę nie rozmawia z nim. Tylko stary proboszcz z innej wsi okazuje mu jakieś zainteresowanie."

Szczerze?
Zasnęłam po 40 minutach i jakoś nie mam w planach powtórki. Główny bohater jest strasznie mdły i ciągle się nad sobą użala co nie dodaje tej produkcji smaczku. Nie polecam, mimo paru wygranych i dosyć przyzwoitej średniej ocen na IMDB.

Dziecko wojny (1962)
10/10 ♥

"Akcja filmu toczy się w czasach II wojny światowej. Radzieckie oddziały spotykają w drodze na front chłopca, któremu udało się uciec z obozu koncentracyjnego. Jak się okazuje, Iwan stracił wszystkich najbliższych z rąk okupantów. Dowódca oddziału, kapitan Cholin, chce go wysłać do szkoły znajdującej się na terenach nie objętych działaniami wojennymi, jednak chłopiec upiera się mocno, żeby zostać w wojsku...Głośny pełnometrażowy debiut fabularny Andrieja Tarkowskiego, uznany został przez światową krytykę za arcydzieło kina antywojennego. Temat "dziecko a wojna" reżyser pokazał (zwłaszcza w scenach onirycznych) w sposób przerażający i okrutny. Przedstawiając chłopca zżeranego przez nienawiść do wroga wstrząsająco oddał na ekranie zniszczenie jakie wywołuje w ludzkiej psychice wojna. "

Nie znam się za bardzo na radzieckiej kinematografii, ale jeżeli inne filmy z tamtych lat podobne są do Dziecka Wojny to chyba znalazłam kolejne nieznane rejony w których się zakocham.

Lovelace (2013)
8/10

"Historia Lindy Lovelace (Amanda Seyfried) która zasłynęła jako aktorka w głośnym filmie pornograficznym. Obraz z jej udziałem "Głębokie gardło" stał się pierwszym filmem dla dorosłych, dopuszczonym do dystrybucji publicznej. Po premierze aktorka ujawnia, że została zmuszona do występu w szokującym filmie przez swojego męża, Chucka Traynora (Peter Sarsgaard). Te przeżycia sprawiają, że Linda zmienia się w antypornograficzną działaczkę."

Moim zdaniem rola Lindy jest najlepszą kreacją A. Seyfried, bije nawet jej rolę w Chloe. Choć strasznie szkoda, że film trwa tylko półtorej godziny, spodziewałam się czegoś dłuższego, ach dlaczego zawsze tak jest że jak już się na coś nastawię i mi się to spodoba, to ostatecznie wychodzę z seansu z niedostatkiem. No i Franco mógłby się częściej jako Hefner pokazywać, pasuje mu :)


Lore (2012)
7/10

"Niemcy, wiosna 1945. Rodzice czternastoletniej Lore zostają aresztowani przez aliantów. Dziewczyna musi dać sobie radę bez nich i zaopiekować się rodzeństwem. Chcąc dostać się do Hamburga, gdzie mieszka ich babcia, dzieci będą musiały przejść niemal 900 km przez zniszczony wojną kraj. Na własne oczy zobaczą skutki działań wspieranych przez własnych rodziców. Na ich drodze stanie także Thomas, młody Żyd oferujący swą pomoc w podróży. Lore czuje do niego odrazę, ale jednocześnie zdaje sobie sprawę, że pociąga ją człowiek, którego została nauczona nienawidzić."

Ciekawa tematyka, ale jej realizacja nieco kuleje, miało być międzynarodowo, a wyszło... jak wyszło.
Przez godzinę i 45 minut widz obserwuje wędrówkę niemieckich dzieciaków przez post apokaliptyczne Niemcy, początkowo zszokowani po kilku dniach wracają do swoich dawnych nawyków i przekonań, sądząc że wszystko im się należy. Trzeba przyznać że Lore nie daje sobie w kaszę dmuchać, jednak zamiast sympatii budzi we mnie jedynie współczucie. Nie chodzi o to, że wybudowała wokół siebie mur obronny, raczej o to, że ciągle nam o tym przypomina, a jej postawa "jaka to ja nie jestem" i otwarta niechęć do każdego kto oddycha....W przeciwieństwie do opisu dystrybutora, rodzice Lore nie zostali aresztowani, ale sami się poddali, a nasza główna bohaterka zniosła to wyjątkowo źle.
Wraz z premierą wokół filmu pojawiły się pogłoski jakoby tym Niemcy chcieli odkupić swoje winy i pokazać że wojnę też ciężko przeżyli i takie tam "antyszwabskie" plotki. Śmiać chce mi się chce z takiej postawy, co jak co, najwyraźniej Niemcy mają niemy zakaz kręcenia filmów o tematyce wojennej tylko who cares?
Pomimo paru niedociągnięć i bezpodstawnych oskarżeń Lore prezentuje przyzwoity poziom i szkoda by było gdyby się zmarnował....



Wypełnić pustkę (2012)
9/10 ♥

"Chasydzi fascynują trudną do zrozumienia umiejętnością pogodzenia ortodoksyjnej tradycji z wymogami życia w nowoczesnym społeczeństwie izraelskim. "Wypełnić pustkę" zabiera widza w najintymniejszą przestrzeń chasydzkiej rodziny. Osiemnastoletnia Shira po śmierci starszej siostry musi od nowa szukać swojego miejsca w społeczności. Jej osobiste szczęście zależy całkowicie od umiejętności odnalezienia się w relacjach z najbliższymi, które tylko pozornie są ściśle sformalizowane przez religię i tradycję."

Kameralna, minimalistyczna produkcja, nic tylko polecać dalej, choć główna bohaterka bywa irytująca, ale dzięki niej ten film zyskał niesamowity klimat.

hell yeah!

Wrzesień minął mi w ciągłej gonitwie po Wrocławiu i recherche, które wykonuję dla pewnego niemieckiego stowarzyszania filmowego, no i dodatkowo za kilka dni znowu zmieniam adres, więc na początek jesieni mam pewne braki w życiu kulturalnym.

Większość filmów, które w tym miesiącu widziałam, oglądałam w ramach mojej pracy, a te które oglądałam w domowym zaciszu zakopana pod kocem z piwem imbirowym w łapach nadal czekają na swoją kolej. Jestem sama zła na siebie, że wrzesień okazał się dla mnie kompletnym chaosem, ale muszę też przyznać, że mam tak pokręcony charakter, że najlepiej mi się pracuje kiedy nad karkiem dyszy mi deadline.
Powyższy obrazek ma się do moich prywatnych mini wojenek z biurokracją i tą polską i niemiecką, jestem strasznie niecierpliwa i jak mówią mi, że "za dwa dni będzie gotowe" to tak ma być! No ale co zrobić.. trza czekać...

No już nie będę was zanudzać moimi perypetiami, oto top 10 dzieci X Muzy, które mi na koniec lata przypadły go gustu:

1. W kręgu miłości (2012)
2. Lovelace (2013)
3. Wypełnić pustkę (2012)
4. Angst essen seele auf (1974)
5. Lecą żurawie (1957)
6. Dyskretny urok burżuazji (1972)
7. Wszystko co chcielibyście wiedzieć o seksie. Ale baliście się zapytać. (1972)
8. Side by side (2012)
9. Boy meets girl (1984)
10. Tokyo! (2oo8)

W zakładce 104 filmy wrześniowe produkcje liczą się od numeru 476 do  545, gdyby ktoś był zainteresowany.

W kręgu miłości (2012)- belgijski kandydat do złotego chłopca

Serialowo sprawdziłam co jest takiego fajnego W garniturach, kolejny prawniczy serial, w którym jest cała masa błędów i niedociągnięć. Nawet dwaj przystojniacy w rolach głównych nie namówią mnie do kontynuowania seansu.

szkoda że ten seks jest większy od charyzmy

Od czasu do czasu zdarza mi się sugerować filmwebowymi rekomendacjami, tym razem postawiłam na miniseriale o tematyce wojennej, doszłam do wniosku, że skoro tyle ludzi je widziało i one nadal mają wysoką ocenę, to być może naprawdę coś w nich jest.
Werdykt: Kompanię braci i Pacyfik pożarłam w niecałe cztery dni i poszukuję serii o podobnej tematyce, nawet mimo tej pompy z jaką obie produkcje były zrealizowane strasznie, ale to strasznie mi się spodobały i już po pierwszych odcinkach trzymałam kciuki za 'chłopców', a musicie wiedzieć że nie często zdarza mi się aż tak bardzo unosić podczas seansów.

zdecydowanie jeden z najlepszych seriali jakie miałam okazję do tej pory oglądać

Książki, wydarzenia filmowe, wystawy w galeriach sztuki: wstyd się przyznać, ale te trzy działy kompletnie pominęłam, miałam być na Ars Independent w Katowicach, ale w ostatniej chwili musiałam odmówić.... nie byłam na ani jednej wystawie (o zgrozo) i przeczytałam tylko 1,5 książki Kinga (połowę Cujo i Ostatni Bastion Barta Dawesa),