Co roku kiedy zostają ogłoszone ostateczne nominacje do Oskarów, Blacque M. czyli ja, wybiera się w podróż po najrozmaitszych portalach, by przed ogłoszeniem wyników być  z tymi kandydatami na "Ty".
"Strasznie głośno, niesamowicie blisko" miałam okazję obejrzeć pod koniec stycznia tego roku. Kiedy w poszukiwaniu innych opinii na temat tego dzieła Stephena Daldry natknęłam się na datę polskiej premiery aż mnie zamurowało. 22 czerwca ! a historia Oskara Schella krąży w sieci już ok kilku miesięcy.
Czasami jestem naprawdę ciekawa co kieruje dystrybutorami by datę premiery w danym kraju ogłaszać z takim olbrzymim odstępem od jego autentycznej premiery.

Książki Nicka Hornby nie miałam okazji jeszcze niestety przeczytać, a wtedy miałabym dobre porownanie książka - film.

"Strasznie głośno , niesamowicie blisko' to historia dziesięcioletniego utalentowanego Oskara cierpiącego na autyzm. Przed swoja śmiercią jego ojciec pozostawia mu zadanie do wykonania : odnaleźć zaginiona cześć nowojorskiego Central Parku. Oskar jest tak zdeterminowany by zostać odkrywca ze mimo swoich lęków postanawia stawić czoła temu wyzwaniu, pomaga mu w tym jego niemy dziadek. Tym samym stara się również zagłuszyć poczucie winy, kiedy 11. Września 2001 roku nie odebrał telefony swego ojca..

Bardzo zgrabna realizacja, genialni aktorzy, ścieżka dźwiękowa i same zakończenie fabuły.

O relacji syn - ojciec.
Tęsknocie.
Marzeniach.
Dążeniu do celu.

Mimo iż ten film nie zdobył Oskara za najlepszy film  warto go zobaczyć. Naprawdę dobre kino.