Hola, dosyć dawno nie pisałam nic o pojedyńczym filmie, jednak po seansie Wszystkich w naszej rodzinie uznałam, że co jak co, ale najnowsze dzieło rumuńskiego reżysera Radu Jude jak najbardziej zasługuje na osobną notkę.

Rumuńsko - holenderska produkcja opowiada historię pięcioletniej Soffi z perspektywy jej ordzuconego przez matkę ojca.
Marius rocznie może tylko kilka dni spędzać ze swoją pociechą, w innych przypadkach napotyka na opór swej wrednej byłej żony, która robi wszystko by go zruinować.
Nasz główny bohater sam nie jest taki święty, już po paru minutach możemy się zorientować, że jego własne fosa obronna zaczyna się kruszyć i przeistaczać w  pył. Przy takiej eks małżonce nie dziwota.
A miały to być kolejne piękne wakacje nad morzem....

Podczas seansu widz musi się zdecydować na jedną ze stron. Czy Marius ma rację, a może jednak Otilla?
Czy robi dobrze odcinając pierworodną od ojca, czy ojciej musi poszukać specialistycznej pomocy?

Podczas całego chaosu związanego z kłótnią eks pary zapominamy o bardzo ważnej postaci - Sofii.
Biedaczka jest zastraszana przez krzyki, szarpaniny, rozkazuje jej się zdecydować kogo bardziej woli.

Przez większość czasu kurczowo  trzyma się maskotki - ośmiornicy, która jest symbolem skrywanego niepokoju, obrzydzenia (według sennika)  oraz różnorodność, zmienność - co nasza mała dziewczynka ciągle robi , zmienia zdanie w obawie by nie zostać odrzuconą przez którąkolwiek ze stron.
O jej dalszych losach widz musi sam pokombinować, jaka będzie?

Wszyscy w naszej rodzinie ..pójdą do nieba" tylko w marzeniach. Jest to znakomity portret psychologiczny dwójki rozwodników, w której jedno skacze drugiemu do gardła pomijając zupełnie swojego potomka.
Bardzo dobra gra aktorska i budowanie ecmocji.
Co prawda koniec mógłby być inny, mogłoby dojść do stawienia czoła problemom, a zamaist tego obserwujemy bezkarną ucieczkę, jednak nie przeszkadza mi to określić tą produkcję jako bardzo dobrą.
Prawdziwy film o prawdziwych problemach, to jest to co naprawdę się liczy.